Ricardo de Graaf - Dag van het Nationaal Park

Ricardo de Graaf (42) is een geboren en getogen Texelaar. Hij werd geboren op de Hoge Berg en bracht daar de eerste zeven jaar van zijn leven door. Sinds zijn zevende woont hij bij kampeerterrein Woud waar hij nu de eigenaar van is. Hij is getrouwd en heeft drie kinderen.

“Vroeger heette de camping ‘t Woutershok, nu draagt het de naam Woud. Deze naam past beter bij ons, want we zijn gericht op de natuur. Het zit in ons DNA om met de natuur te werken.”
 

“Dit terrein was vroeger van Staatsbosbeheer. Mijn opa was hier boswachter en is deze camping ooit begonnen. Mijn vader ging hier als jongeman aan de slag als assistent. Hij werd op slag verliefd op mijn moeder, de dochter van de baas. Later zette hij het bedrijf voort, en nu heb ik het weer overgenomen van míjn vader. Het is een echt familiebedrijf."

Natuur in je DNA

Vroeger heette de camping ‘t Woutershok, nu draagt het de naam Woud. Ricardo: “Deze naam past beter bij ons. Want we zijn gericht op de natuur. Het zit in ons DNA om met de natuur te werken. We zitten op een prachtige plek, in het bos en vlak bij het strand en verschillende natuurgebieden zoals Nationaal Park Duinen van Texel. We hebben geen toeters en bellen, zoals midgetgolf, maar dat wat we doen, doen we goed. Alles ademt hier natuur. Dat spreekt onze gasten aan. De natuur heeft geen poeha nodig.”

Nederland in het klein

Op zijn achttiende ging Ricardo aan ‘de overkant’ studeren: “Pas toen kreeg ik het besef hoe bijzonder de natuur op Texel eigenlijk is, daar moest ik eerst even voor weg zijn, weg van eiland. Ik heb ook mijn favoriete plekken. We zijn hier omringd door natuur. Hier verderop heb je het turfveld. Daar heb je het ‘paadje naar 14’. Je loopt eerst door het bos, daarna door de duinen en dan kom je op het strand. Dan heb je eigenlijk alle facetten die je vindt in het Nationaal Park. Het is hier een beetje Nederland in het klein.”

Grote mensen hutten bouwen

Toen Ricardo klein was, vond hij het geweldig om hutten te bouwen in het bos. “Ik ging op avontuur en speelde altijd buiten. Voor mij was dat heel normaal. Wij wisten niet beter. Maar kinderen uit een grote stad weten misschien niet eens hoe je een hut moet bouwen. Ik bouw nog steeds hutten, maar dan in het echte leven. Het bos hoort niet in een porseleinenkast. Je moet het beleven en ademen. Maar je moet er wel met respect mee omgaan.”

Meer één met de natuur

Ricardo wil mensen laten genieten van de natuur en de rust. “Iedereen kan zich hier op zijn of haar eigen manier terugtrekken. De natuur helpt ons en wij helpen de natuur. We hebben nu minder kampleerplekken dan voorheen, om meer ruimte te geven aan de natuur. Gasten krijgen zo nog meer het gevoel dat ze onderdeel zijn van de natuur.”

Meer vrijheid

Voor de toekomst hoopt Ricardo dat natuurorganisaties en bedrijven elkaar meer gaan versterken. Zijn wens is dat ondernemingen met hart voor de natuur meer vertrouwen krijgen om iets moois neer te zetten. “Het is geen bedreiging wat we hier doen, maar zo wordt er soms wel naar gekeken. En je kunt pas iets laten zien als je een vergunning hebt. Dat maakt het lastig. Inmiddels is dit vertrouwen er en dat zie je terug: het terrein wordt beheerd passend in de omgeving, met inheemse planten en weinig steen. Net zoals de omgeving. Als dit makkelijker zou gaan, ziet de toekomst er voor de natuur op Texel hoopvol uit.”