Tot 10 jaar terug werd op dit perceel langs de weg graan verbouwd, voor de export. Nu is het een enorme bloemenweide, met korenbloemen, klaprozen en allerlei andere biologische inheemse wilde bloemen. Bij tuinder Vincent Lap kun je een vierkante meter van deze grond adopteren om de biodiversiteit te verhogen. Dit slaat aan. Inmiddels hebben al bijna 200 mensen een vierkante meter Texel gekocht. Een portret van een ondernemende natuurliefhebber.
De bloemenstrook langs de weg ziet er kleurrijk uit. Aan de kant van de weg staat een bord: “Zet Texel in bloei: koop een vierkante meter”. Iets verderop staat een kraam met zelfgekweekte bloembollen en zaden. Er staan fietsers bij het stalletje. Ik loop het dijkje af en zie in de verte een jongen zwaaiend aan komen lopen. Dat moet Vincent zijn.
Inheems mengsel
Na een kennismaking steekt Vincent van wal. ‘Op dit stuk grond heb ik een inheems mengsel gezaaid met 20 tot 30 verschillende inheemse bloemen. Mensen die iets goeds willen doen voor de biodiversiteit, kunnen een vierkante meter adopteren. Ze krijgen dan een persoonlijk certificaat, ontvangen een nieuwsbrief en mogen bloemen plukken in de pluktuin. Ik heb het bord zelf ontworpen. Toen het was geplaatst, heb ik meteen 2 meter verkocht aan mensen uit het dorp.’
Ik begin gewoon
Vincent werkt deels aan het herstellen van Tuunwallen op Texel. Daarnaast heeft hij samen met zijn ouders een tuinderij. Hij las over het project Tuinen van Texel en wilde zelf ook iets doen voor de soortenrijkdom en insecten in het boerenland. Hij kwam op het idee om een strook met inheemse bloemen in te zaaien en de grond ter adoptie af te staan voor €12,50 per vierkante meter. ‘Toen ik het plan met mijn ouders deelde, waren ze sceptisch. Kon ik hier wel geld mee verdienen? Maar ik dacht, ik begin gewoon.’
De natuur zijn gang laten gaan
Na het inzaaien reed Vincent elke dag even langs. ‘Het duurde zo lang voordat er iets opkwam, mijn geduld werd echt op de proef gesteld. Op een gegeven moment bleef ik iets langer weg en ja hoor, er was wat opgekomen. Nu is de tuin op zijn mooist. Niet alle zaden zijn opgekomen. Het is heel goed mogelijk dat sommige planten volgend jaar pas opkomen. Ik beheer de grond extensief. Dat betekent dat ik de natuur zijn gang laat gaan. Ik grijp niet in. Ik strooi geen mest en gebruik geen bestrijdingsmiddelen. Want; alles wat je met rust laat wordt vanzelf mooi.’
Paradijs voor insecten
De bloemenweide is een waar paradijs voor de bijen, vlinders en andere insecten. Overal waar ik kijk zie ik wel een beestje vliegen of op een bloem zitten. De bijen vliegen af en aan. Als oplossing voor het stuiven, gebruikt Vincent oude bollenkistjes. ‘Ik wilde zo min mogelijk schade aan het land aanbrengen, en een natuurlijke afscheiding maken. De planten trekken zich hier weinig van aan, die groeien gewoon door het gaas heen.’
Een sympathieke gast
Schapenboer Jan Willem Bakker is een van de Texelaars die een vierkante meter adopteerde. Waarom? ‘Omdat Vincent een sympathieke gast is. Maar ook omdat hij een stuk van zijn land opofferde om iets goeds te doen voor de biodiversiteit in het boerenlandschap. Daar heb ik respect voor. Dit pad naar de winkel toe heb ik ingezaaid met inheemse planten. En ik probeer ook samen te werken met de natuur. Want schapen hebben baat bij soortenrijkdom en bepaalde soorten vegetatie uit dit gebied. Hierdoor ontstaat een sterke kudde. Het gaat altijd om een natuurlijk evenwicht.’
Een stukje Texel cadeau
Regelmatig stoppen fietsers bij het kraampje met zelf geteelde bloembollen en zaden. ‘Tineke, ik heb 10 euro in het potje gedaan, okay?’ ‘De kraam en de vierkante meters lopen best goed, mensen willen iets doen voor de insecten. Ik heb er veel in geïnvesteerd, maar ik geloofde in het idee. Dus ik heb doorgezet. Inmiddels draai ik quitte. Laatst was er een man uit het dorp, die een vierkante meter aan zijn vrouw cadeau had gedaan. En ook aardig wat toeristen adopteren een vierkante meter. Dat vind ik mooi.’
Het voelt goed
‘Ik hoop nog heel veel meters te kunnen verkopen, het liefst dit hele stuk grond. En we hebben nog wel een extra perceel hoor, mocht het nodig zijn!’ vertelt Vincent vrolijk. ‘Het aantal kopers blijft groeien, dus wie weet ga ik er nog aan verdienen. Mijn ouders zijn inmiddels bijgedraaid. Misschien zijn ze zelfs wel trots op me. Dat hier draagvlak voor is, voelt heel goed. Het is niet alleen mooi, maar je doet ook nog iets voor de natuur. Naast allerlei andere insecten, komt de bedreigde Texelse zwarte bij hier ook voor. Daar doe ik het voor.’
Tip van Vincent: Zaai niet te diep en geef af en toe een beetje water. En dan is het een kwestie van geduld hebben!
